والپروات سدیم

500 میلی گرم در 5 میلی لیتر

 (  100 میلی گرم در میلی لیتر)

محلول قابل تزریق فقط جهت انفوزیون وریدی (طی حداقل 60 دقیقه)

مواد تشکیل دهنده

هر ویال حاوی 500 میلی گرم والپروات سدیم به عنوان ماده موثره می باشد. همچنین حاوی آب تزریقی و EDTA می باشد.

دسته دارویی

ضدتشنج و ضد صرع

موارد منع مصرف

• حساسیت به والپروات سدیم (علایم واکنش حساسیتی، راش پوستی، تورم یا مشکلات تنفسی، تورم لب ها، صورت و گلو یا زبان)
• داشتن یک بیماری نادر به نام پورفیریا
• درصورت داشتن اختلالات شدید کبدی ناشی از مصرف دارو
• سابقه بیماری های فعال کبدی در خود یا خانواده
• در بارداری تا وقتی که هیچ درمان جایگزین مناسبی وجود نداشته باشد.
• بیماران با اختلال چرخه اوره
• بیماری ناشی از موتاسیون آنزیم میتوکندریال DNA پلیمرازγ(PLOG)بعنوان مثالدر سندروم Alpers-Huttenlocher و کودکان زیر 2 سال مشکوک به اختلالات وابسته بهPLOG

هشدارها و موارد احتیاط

خون شناسی: آزمایشات خونی پیش از شروع درمان، قبل از جراحی و درصورت بروز کبودی یا خونریزی خود به خودی، توصیه می شود.

نارسایی کلیه: در بیماران با نارسایی کلیه ممکن است کاهش دوز دارو ضروری باشد و از آنجایی که پایش غلظت پلاسمایی دارو می تواند گمراه کننده باشد، بایستی تنظیم دوز مصرفی براساس کنترل علائم بالینی بیمار انجام شود.

لوپوس اریتماتوز سیستمیک: هرچند به ندرت اختلالات سیستم ایمنی در حین مصرف والپروات سدیم گزارش شده است، اما بایستی در این بیماران، پیش از تجویز والپروات سدیم فواید بالقوه در برابر خطرات احتمالی آن سنجیده شود.

افزایش ترکیبات آمونیاکی در خون: بایستی درصورت لزوم پیش از آغاز درمان با والپروات، آزمون های متابولیکی لازم انجام شودتا از افزایش آمونیاک خون در نتیجه مصرف والپروات سدیم پیشگیری شود.

افزایش وزن: والپروات سدیم اغلب سبب افزایش وزن می شود که ممکن است قابل ملاحظه و پیشرونده باشد. بایستی پیش از آغاز درمان، بیماران را از خطر افزایش وزن آگاه کرده و راهکارهای مناسب جهت به حداقل رسانیدن آن درنظر گرفته شود.

بیماران دیابتی: والپروات سدیم عمدتاً ازطریق کلیه ها و بخشی از آن به شکل اجسام کتونی دفع می شود. بنابراین شناسایی این اجسام در ادرار می تواند سبب مثبت شدن کاذب آزمایش ادرار آنها شود.

هشدارهای ویژه

اختلال فعالیت کبدی: مواردی بسیار نادر از اختلال فعالیت کبدی که تا نارسایی کبدی کشنده هم ادامه می یابد، گزارش شده است. شواهد نشان داده است که افراد در معرض خطر، خصوصا از میان آنهایی که چند داروی ضدصرع مصرف می کنند، عبارتنداز: کودکان و به ویژه بچه های کمتر از 2 سال، بیماری های صرعی شدید، اختلالات آناتومیکی در مغز، بیماری های متابولیک مادرزادی و یا بیماری های تخریبی (دژنراتیو) مرتبط با عقب ماندگی ذهنی.

در اکثر موارد، آسیب کبدی در طول 6 ماهه اول درمان رخ می دهد و 2 تا 12 هفته اول درمان، بیشترین احتمال بروز را دارد.

نشانه های زیر معمولاً مقدم بر زردی هستند و بایستی در بیماران و بخصوص افراد پرخطر مدنظر قرار گیرد:

• نشانه های غیر اختصاصی که معمولاً شروع ناگهانی دارند، از قبیل ضعف، کسالت، بی اشتهایی، کاهش هوشیاری، ادم و خواب آلودگی که می تواند همراه با استفراغ های مکرر و دل درد باشد.
• عود حملات تشنج در بیماران مبتلا به صرع.

این نشانه ها ممکن است بیانگر لزوم قطع فوری مصرف دارو باشند.بایستی به بیماران آموزش های لازم را داد تا درصورت بروز هرکدام از این نشانه ها، موارد را فوراً به پزشک گزارش کنند تا در اسرع وقت، معاینات بالینی و ارزیابی های بیولوژیکی کبد انجام شود.

بعنوان یک احتیاط و در مواردی که والپروات سدیم همراه با سالیسیلات ها مصرف می شود، درصورت لزوم قطع مصرف والپروات، بایستی مصرف سالیسیلات ها را نیز متوقف کرد. مانند اکثر داروهای ضدصرع، افزایش زودگذر آنزیم های کبدی، خصوصاً در ابتدای درمان با والپروات سدیم، شایع است.

التهاب پانکراس: موارد بسیار نادری از التهاب شدید پانکراس که ممکن است کشنده هم باشد، گزارش شده است. بیمارانی که دچار تهوع، استفراغ یا درد حاد شکمی    می شوند، بایستی در اسرع وقت معاینه بالینی شده وسطح آمیلاژ سرمی آنها اندازه گیری شود. کودکان خردسال در معرض خطر بیشتری بوده و این خطر با افزایش سن کاهش می یابد. درصورت بروز التهاب پانکراس، بایستی مصرف والپروات سدیم متوقف شود.

زنان در سنین باروری: این دارو نبایستی در زنانی که قصد باردار شدن دارند، استفاده شود (مگر در موارد ضروری)، استفاده از روش های ضد بارداری در طول درمان با والپروات سدیم ضروری است.

فکرکردنو اقدام به خودکشی:

در کاربردهای مختلف داروهای ضدصرع، مواردی از فکر کردن به خودکشی و یا اقدام به آن گزارش شده است.

مقدار مصرف

هر ویال والپروات سدیم فقط برای یکبار مصرف می باشد. آماده سازی محلول بایستی به هنگام تجویز انجام و محلول انفوزیون در مدت 24 ساعت از هنگام آماده سازی، مصرف شود. باقیمانده را دور بریزید.

والپروات سدیم وریدی را نبایستی از مسیری که برای تجویز سایر داروها استفاده می شود، تجویز کرد. انفوزیون محلول وریدی از طریق ظروف پی وی سی (پلی وینیل کلرید)، پلی اتیلنی و شیشه ای امکان پذیر است.

برای بیمارانی که جواب مناسبی به درمان می دهند، ممکن است نیاز به ادامه درمان با همان دوز، به صورت انفوزیون های مداوم و یا مکرر باشد.

در اولین فرصت ممکن، بایستی تجویز خوراکی والپروات سدیم جایگزین شکل تزریقی آن شود.

مصرف در کودکان

دوز روزانه در کودکان معمولاً 20تا30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن می باشد و روش تجویز مطابق بزرگسالان است. اگر صرع بیمار با این دوز کنترل نشود، می توان در بیمارانی که سطح سرمی اسید والپروئیک پایش می شود، دوز روزانه دارو را تا 40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم افزایش داد. دوزهای روزانه بیش از 40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم نیاز به پایش پارامترهای خونی و بیوشیمیایی بیمار دارد.

مصرف در افراد مسن

هرچند فارماکوکینتیک والپروات سدیم در افراد مسن تا حدودی تغییر می کند، ولی این تفاوت ها اهمیت بالینی کمی داشته و بایستی دوز دارو متناسب با کنترل حملات صرعی تعیین شود.

در بیماران با نارسایی کلیوی

ممکن است کاهش دوز دارو ضروری باشد. بایستی دوز موردنیاز با پایش بالینی بیمار تنظیم شود.

در بیماران با نارسایی کبدی

مسیر متابولیسم سالیسیلات ها با والپروات سدیم مشترک است. بنابراین بایستی از مصرف توام سالیسیلات ها با والپروات سدیم خودداری شود.

درمان ترکیبی

چنانچه بیمار تحت درمان با داروهای ضد صرع دیگری باشد، برای تجویز والپروات سدیم، باید کاهش دوز آن داروها و آغاز درمان با والپروات سدیم بطور تدریجی باشد.

تداخلات دارویی

الکل: درطول درمان با والپروات سدیم مصرف الکل توصیه نمی شود.

داروهای آرامبخش، ضد افسردگی ها و بنزودیازپین ها: والپروات سدیم ممکن است اثر سایر داروهای اعصاب را تقویت کند.پایش بالینی بیماران و درصورت لزوم تنظیم دوز داروهای اعصاب ضروری است.

لیتیم: والپروات سدیم تاثیری بر غلظت پلاسمایی لیتیم ندارد.

فنوباربیتال: والپروات سدیم سبب افزایش غلظت پلاسمایی فنوباربیتال شده و ممکن است بیماران و بویژه کودکان بسیار ساکت و آرام شوند. بنابراین پایش بالینی در طول 15 روز نخست درمان ترکیبی و کاهش فوری دوز داروی فنوباربیتال درصورت تشدید اثرات تسکینی دارو و درصورت لزوم اندازه گیری غلظت سرمی فنوباربیتال توصیه می شود.

پریمیدون: والپروات سدیم سبب افزایش غلظت پلاسمایی پریمیدون و تشدید عوارض ناخواسته آن مانند اثرات تسکینی می شود. این علائم با ادامه درمان برطرف می شوند. بنابراین پایش بالینی در روزهای نخست درمان ترکیبی و درصورت لزوم تنظیم دوز دارو توصیه می شود.

فنی توئین: والپروات سدیم غلظت تام پلاسمایی فنی توئین را کاهش و غلظت شکل آزاد آن را افزایش می دهد.بنحویکه ممکن است نشانه های سمیت فنی توئین ظاهر شود. بنابراین توصیه به پایشبالینی می شود. همچنین هنگام تعیین غلظت پلاسمایی فنی توئین، بایستی غلظت شکل آزاد دارو نیز ارزیابی شود.

کاربامازپین: مواردی از سمیت بالینی در تجویز توام والپروات سدیم با کاربامازپین گزارش شده است.والپروات سدیم می تواند اثرات سمی کاربامازپین را تشدید کند. بنابراین پایش بالینی بویژه در روزهای نخست درمان ترکیبی و تنظیم دوز دارو، درصورت لزوم توصیه می شود.

فلبامات: اسید والپروئیک می تواند میانگین کلیرانس فلبامات را تا 16% کاهش دهد.

لاموتریژین: والپروات سدیم با کاهش تجزیه لاموتریژین، نیمه عمر آن را تقریبا به میزان دو برابر افزایش می دهد. ممکن است علائم سمیت با لاموتریژین، بویژه جوش های پوستی شدید بروز کند. بنابراین پایش بالینی و تنظیم دوز دارو (کاهش دوز لاموتریژین)، درصورت لزوم ضروری است.

زیدوودین: والپروات سدیممی تواند با افزایش غلظت پلاسمایی زیدوودین، سبب مسمومیت شود.

ضد انعقاد های وابسته به ویتامین K: اثر ضد انعقادی وارفارین و دیگر داروهای ضد انعقادی کومارینی بوسیله اسید والپروئیک افزایش می یابد. بایستی زمان پروترومبین بدقت پایش شود.

تموزولومید: تجویز توام تموزولومید و والپروات سدیم می تواند سبب کاهش مختصر در کلیرانس تموزولومید شود که اهمیت بالینی خاصی ندارد.

پروپوفول : والپروئیک اسید ممکن است باعث افزایش سطح خونی پروپوفول شود. وقتی همزمان با والپروئیک اسید استفاده می شود، کاهش دوز پروپوفول باید در نظر گرفته شود.

نیمودیپین : در بیمارانی که به طور پیوسته با سدیم والپروات و نیمودیپین درمان می شوند، آزاد سازی نیمودیپین ممکن است تا 50% افزایش پیدا کند.

بنابراین دوز نیمودیپین در صورت افت فشار خون باید کاهش پیدا کند.

تاثیر سایر داروها بر روی والپروات سدیم

• داروهای ضدصرع که اثر القای آنزیمی دارند (مانند فنوباربیتال، فنی توئینو کاربامازپین) غلظت پلاسمایی اسید والپروئیک را کاهش می دهند. از طرف دیگر تجویز فلبامات با والپروات سدیم، سبب کاهش 22 تا 50 درصدی کلیرانس اسید والپروییک و درنتیجه افزایش غلظت پلاسمایی آن می شود. لذا بایستی دوز مصرفی والپروات سدیم پایش شود.
• مفلوکین و کلروکین متابولیسم اسید والپروئیک را افزوده و آستانه حملات تشنجی را کاهش می دهند.
• تجویز توام والپروات سدیم با داروهایی با اتصال پروتئینی بالا (نظیر آسپرین) می تواند سبب افزایش غلظت پلاسمایی اسید والپروئیک آزاد شود.
• تجویز توام والپروات سدیم با سایمتیدین و اریترومایسین، می تواند سبب افزایش غلظت پلاسمایی اسید والپروئیک، در نتیجه کاهش متابولیسم کبدی آن شود.
• آنتی بیوتیک های کارباپنمی نظیر ایمی پنم و پانی پنم و مروپنم: تجویز توام این آنتی بیوتیک ها با والپروات سدیم سبب کاهش غلظت خونی والپروئیک اسید به میزان 60 تا 100% در مدت دو روز شده و می تواند با بروز حملات تشنجی مرتبط باشد. از آنجایی که این تاثیر زیاد بوده و سریع بروز می کند، بایستی تا حد ممکن از تجویز آنتی بیوتیک های کارباپنمی به بیماران تحت کنترل با اسید والپروییک اجتناب و درصورت لزوم تجویز آنها، بایستی غلظت خونی اسید والپروئیک، به دقت پایش شود.
• ریفامپیسین می تواند سبب کاهش غلظت خونی والپروات سدیم، به کمتر از حد درمانی آن شود.ممکن است درصورت تجویز توام نیاز به تنظیم دوز والپروات سدیم باشد.

تداخلات دیگر

• تجویز والپروات سدیم همراه با داروهای ضدصرع جدیدتری که پارامترهای فارماکودینامیکی آنها بخوبی شناسایی نشده است، بایستی با احتیاط باشد.
• مواردی از بیماری های مغزی و یا افزایش آمونیاک خون، در تجویز توام والپروات با توپیرامات گزارش شده است. بنابراین در این بیماران و بویژه بیماران با سابقه بیماری های مغزی، که بیشتر در معرض خطر هستند، پایش دقیق علائم و نشانه ها توصیه می شود.
• والپروات سدیم اثرات القاکنندگی آنزیمی نداشته و درنتیجه تاثیری بر کارایی درمان های مبتنی بر استروژن – پروژسترون (مانند داروهای ضدبارداری و هورمونی شامل قرص های ضدبارداری خوراکی) ندارد.

باروری، بارداری

بایستی تجویز والپروات سدیم در زنان در سنین بارداری فقط با توصیه متخصصین اعصاب و روان شروع شده ومشاوره کافی در دسترس تمامی آنها باشد تا نسبت به اثرات ناقص الخلقه زایی والپروات سدیم آگاه باشند.

بایستی توصیه های زیر مدنظر قرار گیرد:

از تجویز دارو به خانم های باردار یا آنهایی که در سنین بارداری هستند، اجتناب کنید مگر آنکه کاملا ضروری باشد. این ارزیابی بایستی یا پیش از اولین تجویز والپروات سدیم انجام شود و یا هنگامی که یک خانم تحت درمان با والپروات سدیم، تصمیم به بارداری می گیرد. در طول درمان خانم های در سنین بارداری، بایستی حتما از روش های پیشگیری از بارداری موثر استفاده کنند.

اگر خانمی تصمیم به بارداری گرفت و یا باردار شد، بسته به شرایط زیر ارزیابی مجدد انجام می شود:

در بیماران مبتلا به صرع، درمان با والپروات بدون ارزیابی مجدد مزایا و خطرات آن نبایستی متوقف شود. اگر پس از ارزیابی های دقیق و سنجیدن خطرات و مزایای آن، قرار بر ادامه درمان با والپروات باشد، توصیه به مصرف آن در دوزهای منقسم در طول روز و با کوچکترین دوز موثر می شود. میزان بروز نواقص لوله عصبی با افزایش دوز، به ویژه دوزهای روزانه بیش از 1000 میلی گرم افزایش می یابد. استفاده از اشکال دارویی آهسته رهش والپروات سدیم می تواند انتخاب بهتری باشد.

علاوه بر این و درصورت نیاز بایستی مکمل های حاوی فولات پیش از بارداری و با دوز مناسب (5میلی گرم در روز) آغاز شود. مصرف این مکمل ها می تواند احتمال بروز نواقص لوله عصبی را کمتر کند.

بایستی پایش های خاص پیش از تولد انجام شود تا بروز احتمال نواقص لوله عصبی و سایر بدشکلی ها شناسایی شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که درمانتک دارویی ضدصرع ترجیح دارد.

شیردهی

ترشح والپروات سدیم در شیر کم است و به نظر می رسد منع مصرفی در شیردهی وجود نداشته باشد، ولی به پزشکان توصیه می شود تا در هر بیمار پروفایل ایمنی دارو را، به ویژه از نظر اختلالات خونی بررسی کنند.

اثرات دارو در رانندگی و کار با دستگاه ها

باید به بیماران درمورد خطر بروز خواب آلودگی های گذرا، خصوصاً در آنهایی که از چند داروی ضدصرع و یا از بنزودیازپین ها استفاده می کنند، هشدار داد.

عوارض ناخواسته دارویی

اختلالات مادرزادی، خانوادگی و ژنتیکی: به بخش باروری، بارداری و شیردهی مراجعه کنید.

اختلالات کبدی – صفراوی: به هشدارهای ویژه مراجعه کنید.

اختلالات گوارشی: تهوع، درد معده، اسهال، غالباً در شروع درمان مشاهده شده و معمولاً پس از چند روز، بدون متوقف کردن درمان، از بین می رود. این مشکلات را می توان معمولاً با مصرف والپروات سدیم همراه و یا پس از غذا و یا تجویز فرم خوراکی دارای پوشش روده ای برطرف کرد. موارد خیلی نادری از التهاب پانکراس که گاهی کشنده نیز می باشد، گزارش شده است.

اختلالات سیستم عصبی: مواردی از اثرات آرام بخشی گزارش شده است که اغلب در درمان چند دارویی و مصرف همراه با سایر داروهای ضدصرع بروز می کند. در درمان تک دارویی، این مشکل تنها در ابتدایدرمان و آن هم در موارد نادری مشاهده شده که اغلب گذرا می باشد. موارد نادری از کاهش هوشیاری و کاهش پاسخ دهی گزارش شده بود که در برخی موارد همراه با توهم و یا تشنج نیز می باشد. اغلب این موارد نتیجه دوز آغازین بسیار زیاد یا افزایش خیلی سریع دوز مصرفی دارو و یا مصرف توام با سایر داروهای ضد صرع، به ویژه فنوباربیتال و یا توپیرامات می باشد که معمولاً با قطع درمان یا کاهش دوز مصرفی قابل برگشت هستند.

اختلالات روانپریشی: مواردی از گیجی و گاهی اوقات پرخاشگری، بیش فعالی و زوال رفتاری وجود دارد.

اختلالات متابولیکی: اغلب مواردی از افزایش کم آمونیاک خون، بدون تغییر آزمون های کبدی، گزارش شده که معمولا گذرا بوده و نیاز به قطع درمان نیست. اگر این اختلال با بروز نشانه های بالینی، نظیر استفراغ، عدم هماهنگی حرکتی و ضعف هوشیاری پیشروندههمراه شد، بایستی درمان با والپروات سدیم متوقف شود. موارد بسیار نادری از کاهش سدیم خون گزارش شده است.

سندرم ترشح نامناسب هورمون آنتی دیورتیک (SIADH)

گیجی: در هنگام مصرف والپروات سدیم تزریقی، ممکن است چند دقیقه پس از تزریق گیجی رخ دهد.

اختلالات خون و سیستم لنفاوی: موارد زیادی از کاهش تعداد پلاکت ها و موارد کمی از کم خونی و کاهش تعداد گلبول های سفید و کاهش تعداد تمام گلبول های خونی گزارش شده که با قطع مصرف دارو، وضعیت خونی به حالت طبیعی بر می گردد.

• نارسایی مغز استخوان که می تواند شامل آنمی آپلاستیک نیز باشد.
• کاهش تعداد گرانولوسیت ها
• کاهش فیبروژن پلاسما و افزایش زمان پروترومبین و به ویژه با دوزهای بالای والپروات سدیم گزارش شده است. درصورت کبودی یا خونریزی های خودبخودی ممکن است نیاز به قطع دارو باشد.

اختلالات پوستی و زیر جلدی: جوش های پوستی با مصرف والپروات سدیم به ندرت رخ می دهد. در موارد خیلی نادر نکرولیز، اپیدرم سمی،  سندرم استیونس – جانسون واریتم مولتی فرم گزارش شده است.

در اغلب بیماران ریزش گذرای موها که ممکن است وابسته به دوز باشد، گزارش شده است. معمولاً رویش مجدد در مدت 6 ماه شروع می شود. موهای جدید در مقایسه با قبل فرتر می باشند. در موارد بسیار نادر هیرسوتیم پیدایش موهای نابجا و آکنه نیز گزارش شده است.

اختلالات سیستم تولیدمثل: قطع قاعدگی و قاعدگی دردناک گزارش شده است. موارد بسیار نادری از بزرگ شدن پستان ها در مردان و همچنین گزارش های مبنی بر عقیمی مردان وجود دارد.

اختلالات عروقی: گاهی اوقات التهاب رگ های خونی گزارش شده است.

اختلالات مربوط به گوش: در موارد نادر اُفت شنوایی قابل برگشت و یا غیرقابل برگشت گزارش شده است.

اختلالات کلیوی و ادراری: مواردی از سندرم فانکونی قابل برگشت با مصرف دارو گزارش شده است.

در موارد بسیار نادری بی اختیاری ادراری گزارش شده است.

اختلالات سیستم ایمنی: آنژیوادم، سندرم ائوزینوفیلی دارویی همراه با علایم سیستمیک و واکنش های حساسیتی گزارش شده است.

اختلالات عمومی و وضعیت محل تزریق: در موارد خیلی نادر ادم محیطی خفیف تا متوسط دیده شده است. افزایش وزن نیز ممکن است مشاهده شود. افزایش وزن یک عامل خطر برای سندرم تخمدان پلی کیستیک می باشد و بنابراین، بایستی به دقت پایش شود.

تجویز والپروات سدیم بطور وریدی سبب بروز حالت تهوع یا سرگیجه در چند دقیقه نخست پس از تزریق می شود. این حالت پس از چند دقیقه برطرف می شود.

اختلالات بافت همبند و سیستم عضلانی اسکلتی:

گزارش هایی مبنی بر کاهش دانسیته معدنی استخوان، ضعیف شدن استخوان ها، پوکی استخوان و شکستگی استخوان در درمان طولانی مدت با والپروات سدیم وجود دارد.

مصرف بیش از حد دارو

در غلظت های پلاسمایی 5 تا 6 برابر حداکثر غلظت مجاز معمولاً تهوع، استفراغ و گیجی مشاهده می شود. در غلظت های پلاسما 10تا 20 برابر غلظت درمانی دارو معمولاً تضعیف سیستم عصبی مرکزی و یا کما همراه با کاهش تونوس عضلانی، کاهش رفلکس ها، تنگی مردمک چشم، اختلال در فعالیت تنفسی و اسیدوزمتابولیک می باشد. مواردی از مرگ و میر به دنبال مصرف بیش از حد دارو گزارش شده است.

در غلظت های پلاسمایی بسیار زیاد، بروز حملاتصرعی گزارش شده است.

مواردی از افزایش فشار درون جمجمه ای همراه با ادم مغزی گزارش شده است.

درمان بیمارستانی مصرف بیش ازحد والپروات سدیم علامتی است که پایش قلبی _ تنفسی بیمار را در بر می گیرد. شستشوی معده 10 تا 12 ساعت پس از مصرف خوراکی دارو، می تواند موثر باشد. در درمان مصرف بیش از حد دارو، حتی به میزان خیلی زیاد، همودیالیز و هموپرفیوژن کاربرد دارد.

تک گزارش هایی از مصرف نالوکسان در درمان مسمومیت با والپروات خوراکی گزارش شده است.

ناسازگاری های دارویی

والپروات سدیم تزریقی نباید از مسیر مشترک با سایر داروهای وریدی تجویز کرد.

بسته بندی

والپروات سدیم بصورت محلول استریل شفاف، بی رنگ در ویال 5 میلی لیتری عرضه می شود. هر جعبه حاوی 5 ویال سدیم والپروات می باشد.

شرایط نگهداری

دارو را در دمای کمتر از 30 درجه سانتیگراد و به منظور محافظت از نور، درون جعبه اصلی نگهداری کرده و از یخ زدگی محافظت کنید.

منابع

FDA Lable

PDR 2020

EMC 2020

دارنده پروانه ساخت: شرکت دارو درمان آرنگ